Dla Wspólnot

 

… pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie, przenikająca cały świat. W ramach specjalnych inicjatyw oraz w codziennej modlitwie niech każda chrześcijańska wspólnota, każdy ruch i stowarzyszenie, każda rodzina i każdy wierzący zanoszą żarliwe błaganie do Boga, Stwórcy i Miłośnika życia. Jezus pokazał nam, że modlitwa i post to najważniejsza i najskuteczniejsza broń przeciw mocom zła (por. Mt 4, 1-11) i pouczył swoich uczniów, że niektóre złe duchy można wypędzić tylko w ten sposób (por. Mk 9, 29). Zdobądźmy się zatem na pokorę i odwagę modlitwy i postu, aby sprowadzić moc z Wysoka, która obali mury oszustwa i kłamstwa, zasłaniające przed oczyma wielu naszych braci i sióstr niegodziwość czynów i ustaw wrogich życiu i wzbudzi w ich sercach postanowienia i zamiary inspirowane cywilizacją życia i miłości.

św. Jan Paweł II, Encyklika Evangelium Vitae

Jakże palące jest – również dziś – to wezwanie skierowane do wspólnot przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Niech nasza wiara płynąca z poznania Boga i będąca poręką tych dóbr których się spodziewamy, wyrażona w codziennej, dziewięciomiesięcznej modlitwie – Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego:

  • przynosi pokój zalęknionym rodzicom i skłania ich serca ku własnemu potomstwu,
  • jednoczy rodziny,
  • oświeca umysły i sumienia lekarzy,
  • niweczy niecne plany tych, którzy systemowo walczą o niszczenie ludzkiego życia.
Nasz Pan obiecał: „Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie.” (Mt 18,20).  Módlmy się razem, wołajmy wielkim głosem! Niech ta modlitwa kształtuje naszą młodzież. Bez względu na to, jaki charyzmat Bóg nam powierzył, jakie cele przed nami postawił, pierwszą i największą naszą powinnością jest ochraniać ludzkie życie i formować dzieci i młodzież do budowania Cywilizacji Życia.
 

Niech świadectwa wspólnot, dla których Duchowa Adopcja stała się elementem życia i formacji, będą zachętą dla wszystkich grup, ruchów i stowarzyszeń.

Świadectwo

Małgorzata Wróbel (Świadectwo z aplikacji „Powerbank for life”): Dorastając i będąc związaną z Ruchem Światło-Życie, wiele razy słyszałam o zagrożeniu życia nienarodzonych dzieci. Pamiętam, że pierwszy raz było to w gimnazjum podczas wakacyjnych rekolekcji Oazy czyli Ruchu Światło-Życie – jednego z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II.  W trakcie tych piętnastodniowych rekolekcji każdego dnia towarzyszyła uczestnikom inna tajemnica różańca. Podczas przeżywania tajemnic bolesnych któregoś dnia wieczorem słuchaliśmy konferencji właśnie na temat aborcji i ochrony życia. Potem, podczas nabożeństwa mogliśmy podjąć duchową adopcję dziecka poczętego. Nie pamiętam motywów, dla jakich zdecydowałam się wtedy na podjęcie zobowiązania do modlitwy, ale składając moją deklarację do koszyczka, miałam poczucie, że jest to coś niezwykle ważnego. Od tamtej pory aż do teraz – a kończę już studia – co roku w Święto Zwiastowania Pańskiego podejmuję duchową adopcję.

Następnym ważnym dla mnie momentem było zaangażowanie w działania Diakonii Życia. Jest to jedna z diakonii w Ruchu Światło-Życie, w których po podstawowej formacji można podjąć jakiś konkretny rodzaj służby ludziom. Diakonia Życia zajmuje się przede wszystkim szeroko pojętą obroną życia. Po przyjeździe na studia do Krakowa i nawiązaniu kontaktu z Oazą działającą w jednym z duszpasterstw akademickich od razu pytałam o Diakonię Życia. Okazało się, że nie tylko ja pytałam o tę diakonię. I chociaż nie było jej wtedy w tej wspólnocie, na naszą prośbę została utworzona. Tak więc od 4 lat jestem jej częścią, a od dwóch – osobą odpowiedzialną za tę diakonię. Podczas spotkań organizowanych dla naszej wspólnoty, spotkań otwartych dla wszystkich studentów oraz Festiwalu Życia (naszego autorskiego projektu realizowanego raz w roku z okazji Święta Zwiastowania Pańskiego) staramy się poruszać zagadnienia dotyczące ochrony życia, ale przede wszystkim promować dzieło duchowej adopcji dziecka poczętego. Wiele osób po raz pierwszy słyszy o tej formie modlitwy właśnie podczas naszych spotkań. Cieszy nas to bardzo, ponieważ w ten sposób możemy się przyczynić do uratowania wielu dzieci.

Gdy wyjaśniam ludziom ideę duchowej adopcji często odwołuję się do naszych dziecięcych marzeń, gdy wielu z nas pragnęło zostać super bohaterem i ratować ludzi. A przecież poprzez duchową adopcję możemy uratować komuś życie bez jakichkolwiek super mocy. Wystarczy tylko, albo aż, nasza modlitwa. Dla mnie jest to niesamowite i mam nadzieję zarażać tym podziwem innych.

Podarowując nam charyzmat Jedności Bóg uwrażliwił nasze serca szczególnie na wszystkie rzeczywistości, w których brak miłości wzajemnej, zjednoczenia serc ludzkich z Sercem Boga i między sobą. Naszym pragnieniem jest realizacja testamentu Jezusa „Aby wszyscy stanowili jedno – Ut omnes unum sint”. Jakże wielkim rozdarciem w świecie jest atak dorosłych na budzące się do życia ludzkie istnienia! Modlitwa Duchowej Adopcji pozwala nam tę przepaść zasypywać. Pozwala też formować młode pokolenia do dojrzałej miłości, do pięknego rodzicielstwa.

Kręgi Rodzin Ruchu Focolari od kilku lat podejmują wspólnotowo Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. To wielka radość móc włączyć się jako wspólnota w to dzieło, będące darem bezinteresownej miłości dla nienarodzonych dzieci.

Świadectwa

Maria Michniewicz 26 marca w Mariapoli Fiore – miasteczku Ruchu Focolari – niedzielna Msza Święta z udziałem licznych rodzin z miasteczka i okolic, tego dnia szczególna. Podczas ofiarowania składamy uroczyste, pisemne deklaracje podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Ta praktyka to już tradycja związana z Dniem Świętości Życia, chociaż podejmujemy ją także w innych momentach roku liturgicznego. Idea Duchowej Adopcji jest znana w Polsce od 30 lat. W Ruchu Focolari, w Nowych Rodzinach od kilku lat Duchową Adopcję podejmują także dzieci! Jest oczywiste, że to rodzice zapalają swoje dzieci pragnieniem ratowania nienarodzonych, kiedy po raz pierwszy chcą podjąć wspólnie to zobowiązanie, ale okazuje się, że to dzieci pilnują codziennych spotkań modlitewnych. Tak jest i w naszych Kręgach Rodzin. Na początku są rozmowy, dyskusje, wymiana zdań, pomysły, jak przygotować dzieci… 

Kulminacja to uroczysta, podniosła liturgia Mszy Świętej. Rodzice i dzieci z przejęciem podpisują swoje zobowiązania.  Potem następuje poświęcenie uszytych przez mamy różańców, z którymi dzieci po wieczornej modlitwie będą zasypiały.  Modlitwę adopcyjną i pierwszy dziesiątek różańca odmawiamy wszyscy razem. Po Mszy wielkie świętowanie – śpiewy, zabawy, malowanie szczęśliwych, uśmiechniętych „buziek” na balonikach symbolizujących dzieci, które już od poczęcia są przez nas kochane.  Potem rozdanie specjalnych kolorowych kalendarzy na czas 9 miesięcy z zaznaczoną tajemnicą różańca na każdy dzień. Wielka radość, rodziców i dzieci, że razem można żyć i modlić się za tych najmniejszych. A potem codzienne wspólne trwanie na straży życia…

Kasia i Jurek Jesteśmy małżeństwem od 18 lat. Mamy czworo dzieci – dwoje w wieku gimnazjalnym i dwoje w początkowych klasach szkoły podstawowej. Od 14 lat jesteśmy związani z Ruchem Focolari, w którym jako rodzina, razem z kilkunastoma osobami, współtworzymy Krąg Rodzin. Podczas comiesięcznych spotkań dzielimy się doświadczeniami życia na co dzień Ewangelią i Charyzmatem Jedności. W ubiegłym roku po wakacjach rozpoczęliśmy kolejny rok wspólnej formacji od weekendowego spotkania, w czasie którego przygotowaliśmy się jako Krąg Rodzin do podjęcia wspólnie z naszymi dziećmi duchowej adopcji nienarodzonego dziecka. Razem z naszymi pociechami przeżyliśmy przygotowanie: obejrzeliśmy wspólnie prezentację dotyczącą tego tematu, wysłuchaliśmy doświadczeń osób, które już od dłuższego czasu modlą się o życie nienarodzonych. Wśród osób, które dały nam świadectwo, były też dzieci. Potem każdy mógł zadać pytania i podzielić się swoimi obawami, przemyśleniami, postanowieniami. Obecne z nami dzieci zareagowały na temat pomocy maluszkom i ich rodzinom w sposób szczery i wielkoduszny. Poznawszy sposób zaradzenia zagrożeniu utraty życia, ochoczo włączyły się w dzieło duchowej adopcji, a czasem wręcz namawiały do tego bardziej niezdecydowanych dorosłych. W ostatnim dniu naszego spotkania, w niedzielę przed świętem Narodzenia NMP (8 września), w czasie Mszy Świętej, w obecności kapłana, w sposób uroczysty do duchowej adopcji wraz z dziećmi przystąpiło kilkanaście osób z naszej wspólnoty. W naszej rodzinie możliwość ratowania życia dzidziusiom działa na dzieci mobilizująco i dyscyplinuje zbieranie się na wspólną modlitwę. Wiemy z relacji naszych „kręgowych” rodziców, że w ich domach jest podobnie…

Zapraszamy do dzielenia się doświadczeniem…

W szkole odpowiedzialnego ojcostwa

W służbie Cywilizacji Życia

Zrodzeni z miłości – do miłości

Animatorzy Duchowej Adopcji

Jeżeli potrzebujesz wsparcia przy przeprowadzeniu przyrzeczeń Duchowej Adopcji w parafii, w przygotowaniu konferencji dla młodzieży przygotowującej się do bierzmowania lub tematycznej katechezy, możesz poprosić o wsparcie Animatora Duchowej Adopcji. Znajdź Animatora w Twojej okolicy i wyślij mu wiadomość. 

Zobacz gdzie są Animatorzy Duchowej Adopcji

JEŚLI chcesz się skontaktować z Animatorem Duchowej Adopcji

wyslij do nas Formularz Kontaktowy

Serwis używa plików cookies w celach statystycznych. Możesz wyłączyć akceptowanie cookies w ustawieniach swojej przeglądarki.  Projekt i wykonanie: ENO