Kiedy można/należy podjąć modlitwę?

Dzieci poczynają się każdego dnia, dlatego każdy dzień jest dobry, by rozpocząć ją prywatnie, biorąc pod opiekę duchową nowe życie. Wskazane jest podejmowanie przyrzeczeń Duchowej Adopcji w sposób uroczysty, podczas ważnych wydarzeń i świąt kościelnych, w których uczestniczy jak największa liczba wiernych (rekolekcje adwentowe, wielkopostne, pielgrzymki, święta Maryjne).

Kto może podjąć Duchową Adopcję?

Duchową Adopcję może podjąć każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Również osoby żyjące w związku niesakramentalnym i rozwiedzione. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.

Czy do podjęcia Duchowej Adopcji konieczne są „dodatkowe postanowienia”?

Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.

Ile razy można podejmować modlitwę?

Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań. Jeżeli modlitwa została przerwana na kilka dni wskutek zapomnienia, nie przerywamy Duchowej Adopcji, a jedynie przedłużamy ją o liczbę opuszczonych dni. Gdy przerwa jest dłuższa (miesiąc czy dwa), należy ponowić przyrzeczenie i starać się ich dotrzymać.

Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?

Tak.

Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?

Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców. Ale tę pewność opieramy też na świadectwach: wiele osób twierdzi, że gdy postanowiły już zabić swoje dziecko, Pan Bóg dał im wyjątkową łaskę, że zdecydowały się je urodzić. Ci ludzie są przekonani, że ktoś im tę łaskę wymodlił. Bóg daje także inne znaki: wiele osób, modląc się za nieznane dziecko, otrzymało dar macierzyństwa, mimo stwierdzonej niepłodności. Dużo świadectw wskazuje, że to modlitwa za nienarodzone dziecko przemieniła życie osób, które ją podjęły, powodując powrót do praktyki wiary czy do jedności w małżeństwie. Szczególną wagę mają świadectwa osób uwolnionych z syndromu proaborcyjnego. Często podkreślają, że wieloletnie leczenie psychiatryczne czy częsta spowiedź nie dawały takich błogosławionych skutków. To te osoby stają się najczęściej apostołami dzieła Duchowej Adopcji.

Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?

Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.

Czy przerywa się Duchową Adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?

Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa Duchową Adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.

W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?

Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy. 

Pozwolenie Kościoła / Imprimatur

Modlitwa została wydana za pozwoleniem Kurii Metropolitarnej Warszawskiej (31 marca 1987r. Nr. 1687/K/87).

Błogosławieństwo Ojca Świętego

Duchowa Adopcja otrzymała błogosławieństwo:

• Ojca Świętego Jana Pawła II (List Sekretariatu Stanu z dnia 25.04.1994 r. przesłany na ręce Przeora Klasztoru Jasnogórskiego Ojca Szczepana Kośnika).

• Ojca Świętego Franciszka (List Sekretariatu Stanu z dnia 19.08.2016 r. skierowany do autorów aplikacji mobilnej dla młodzieży Powerbank for Life). W liście tym czytamy: Ojciec Święty (…) z dzięcznością przyjmuje wiadomości na temat Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego i zachęca do wytrwałej kontynuacji tego pięknego dzieła wsparcia matek i dzieci, które noszą pod swym sercem. Otacza swoją modlitwą wszystkich, którzy angażują się w to dzieło i przesyła im swe apostolskie błogosławieństwo.„

Początki dzieła Początki Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego wiążą się z objawieniami Matki Bożej w Fatimie. Modlitwa powstała po objawieniach fatimskich, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. Nieznany autor z Ruchu Błękitnej Armii Matki Bożej Fatimskiej działającej na zachodzie Europy i w Stanach Zjednoczonych ideę modlitwy w intencji życia dziecka zagrożonego aborcją wyraził w modlitwie „Panie Jezu…„. Ulotkę z tą modlitwą znalazł w kruchcie katolickiej katedry w Londynie dr Paweł Milcarek, wykładowca filozofii chrześcijańskiej na UKSW w Warszawie. Tekst modlitwy wraz z osobistym komentarzem, krótkimi zasadami ideowymi nowej inicjatywy oraz swoje zobowiązanie do jej podjęcia opublikował w 1987 r. w styczniowym numerze „Rycerza Niepokalanej”.

U Ojców Paulinów Oo. Paulini wraz z młodzieżą akademicką skupioną we wspólnocie Straży Pokoleń  przy paulińskim kościele Świętego Ducha w Warszawie, której przewodniczyli o. Sebastian Matecki, Eliza Pyrkosz i Jerzy Zieliński, już 2 lutego 1987 roku zorganizowali pierwsze rekolekcje i przyrzeczenia Duchowej Adopcji. Miejsce złożenia pierwszych przyrzeczeń nie było dziełem przypadku. To właśnie tutaj po najeździe szwedzkim, w podzięce za obronę Jasnej Góry, król Jan Kazimierz oddał ojcom paulinom gruzy zniszczonej świątyni i rozpoczął w ten sposób dzieło odnowy moralnej narodu. W tej świątyni o. Krzysztof Kotnis, począwszy od lat powojennych, organizował czuwania pokutne wynagradzające Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy dzieciobójstwa. W swoich kazaniach odważnie podejmował tematy związane z poszanowaniem życia – stając w jego obronie. Za tę działalność był wielokrotnie szykanowany przez władze komunistyczne. Cierpienie to zaowocowało ideą Straży Pokoleń, która kontynuowała jego dzieło.

Duchowa Adopcja ogarnia Polskę  W marcu 1987 r. za zgodą Kurii Metropolitalnej Warszawskiej wydano folder z modlitwą i opracowano podstawowe druki dotyczące Duchowej Adopcji. W tym czasie krzewienie Duchowej Adopcji jako swoje szczególne powołanie odkryli: o. Stanisław Jarosz OSPPE, Wiesława Kowalska i o. Krzysztof Kowalski OSPPE. Początki były trudne. Bardzo mała grupka ludzi angażowała się w Duchową Adopcję, ale przez wytrwałość i zaangażowanie idea zataczała coraz szersze kręgi. Niewątpliwie było to dzieło Boże – bez pieniędzy, reklamy, zupełnie oddolnie, z kościoła Ducha Świętego idea Duchowej Adopcji zaczęła promieniować na całą Polskę. W latach 1990-92, z inicjatywy Wiesławy Kowalskiej, modlitwa rozprzestrzeniła się w wielu parafiach diecezji sandomiersko-radomskiej. W 1992 r. w Kałkowie-Godowie powstał stały ośrodek Duchowej Adopcji pod przewodnictwem kustosza Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej ks. Czesława Wali, w którym składane były przyrzeczenia z terenu całej diecezji. Do Gdańska ideę Duchowej Adopcji przenieśli Krystyna i Zdzisław Arkuszyńscy, pielgrzymujący w intencji obrony życia dzieci poczętych do sanktuariów Matki Bożej w Polsce. Dzięki poparciu metropolity gdańskiego arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego, przy zaangażowaniu gdańskich obrońców życia, inicjatywa Duchowej Adopcji została podjęta w kilku ośrodkach parafialnych na terenie Trójmiasta. Centralnym ośrodkiem Duchowej Adopcji na Wybrzeżu Gdańskim stało się Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku-Matemblewie, pod przewodnictwem kustosza ks. prałata Kazimierza Krucza. 25 marca 1992 roku, w piątą rocznicę pierwszej Duchowej Adopcji uroczystą Mszę świętą odprawił biskup Zbigniew Kraszewski. W dniach 12-13 listopada 1993 roku, z inspiracji Krajowego Duszpasterza Rodzin ks. dra Kazimierza Kurka zorganizowano w Gdyni ogólnopolską sesję konsultacyjną dla diecezjalnych duszpasterstw rodzin z terenu Kraju na temat upowszechnienia idei Duchowej Adopcji. Owocem tego spotkania było przeszczepienie Duchowej Adopcji przez Teresę Wiszowatą na teren diecezji białostockiej, pobranie instrukcji i materiałów pomocniczych przez diecezjalne instruktorki poradnictwa rodzinnego z licznych diecezji oraz ożywiona korespondencja na temat upowszechniania Duchowej Adopcji, napływającą z terenu całego kraju.

Błogosławieństwo Ojca Świętego Jana Pawła II Szczególnie intensywny rozwój dzieła nastąpił po roku 1994, w którym modlitwa otrzymała błogosławieństwo Ojca Świętego Jana Pawła II, zawarte w liście skierowanym na ręce przeora Jasnej Góry o. Szczepana Kośnika. W tym samym roku wydana została książka-instrukcja pt. „Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego”, opracowana przez obrońców życia z Warszawy i Gdańska pod kierunkiem paulina o. Sebastiana Mateckiego. Od tej pory, niesiona z ust do ust, Duchowa Adopcja zaczęła wnikać w liczne środowiska i duszpasterstwa w całej Polsce. W 1994 r. Kuria Metropolitarna w Krakowie zamieściła informację o Duchowej Adopcji w Biuletynie Duszpasterskim. Dzieło DA rozprzestrzeniło się w diecezji krakowskiej, tarnowskiej i w wielu innych.

Na pielgrzymkowym szlaku Duchowa Adopcja stała się też stałym punktem pieszych pielgrzymek na Jasną Górę z Warszawy i innych miast. 15 sierpnia 1994 roku w Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej, przyrzeczenia Duchowej Adopcji złożyło 3500 pątników z 283 Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej, pod przewodnictwem Przeora Jasnej Góry o. Szczepana Kośnika. W tym samym czasie przyrzeczenia Duchowej Adopcji złożyli liczni pątnicy Bożej Pielgrzymki Krakowskiej. W Wilnie natomiast, przed Obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej ślubowało 900 osób z Pieszej Pielgrzymki Suwałki – Wilno. Od tego czasu tysiące młodych ludzi podejmujących modlitwę Duchowej Adopcji na pielgrzymim szlaku powierzyło swoje życie Matce Bożej i podjęło zobowiązanie do życia w czystości przedmałżeńskiej. W roku 2017 po raz pierwszy w paulińskiej „Błękitnej Dziesiątce” powędrowała grupa Małych Pomocników Boga – rodzin i dzieci podejmujących Duchową Adopcję.

Centralny Ośrodek Krzewienia Duchowej Adopcji i inne ośrodki W dniach 25 i 26 marca 1994 roku na Jasnej Górze w Częstochowie złożone zostały pierwsze przyrzeczenia Duchowej Adopcji przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej Polski. Powołano do życia ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji, pod patronatem Przeora Jasnej Góry. W roku 1995 na Jasnej Górze powstał Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji jako główny punkt informacji o tej modlitwie, formacji animatorów i krzewienia modlitwy za nienarodzone dzieci w Polsce i za granicą.

Po krańce ziemi Od 1996 r. rozpoczęły się wyjazdy zagraniczne, których misją było podarowanie Duchowej Adopcji zapraszającym parafiom. Dzięki zaangażowaniu i apostolskiemu zapałowi animatorów Duchowej Adopcji modlitwa ta dotarła do polskich ośrodków duszpasterskich i misyjnych w licznych miejscach na świecie. Została przetłumaczona na wiele języków i stała się ruchem na skalę międzynarodową. Dzisiaj znana jest w wielu krajach Europy i na innych kontynentach: w Ameryce, Azji, Australii…

 Nowe formy, nowe technologie W roku 2016 wydane zostały rozważania dla dzieci do duchowej Adopcji autorstwa Katarzyny Pazdan: „Mali Pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci do duchowej adopcji” oraz powstały dwie aplikacje mobilne: „Adoptuj Życie” – opracowana przez Fundację Małych Stópek oraz „Powerbank for Life” – opracowana przez zespół ponad 40 autorów i przetłumaczona na wiele języków.  Od roku 2019 rozważania dla dzieci Mali Pomocnicy Boga dostępne są też w wersji na smartfony.

Błogosławieństwo Ojca Świętego Franciszka W 2016 roku w liście skierowanym do autorów aplikacji Powerbank for Life czytamy: „Ojciec Święty (…) z dzięcznością przyjmuje wiadomości na temat Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego i zachęca do wytrwałej kontynuacji tego pięknego dzieła wsparcia matek i dzieci, które noszą pod swym sercem. Otacza swoją modlitwą wszystkich, którzy angażują się w to dzieło i przesyła im swe apostolskie błogosławieństwo.”

Świadectwo 

Obroną życia zajmuję się od 1984 roku. Moja wielka przygoda zaczęła się wiele lat temu w Fatimie. Pewien zakonnik podarował mi dwie figurki: figurkę Matki Bożej Fatimskiej i Matki Bożej Karmiącej Małego Jezusa. Niedługo po tym wydarzeniu zaczęłam uczęszczać na spotkania modlitewne grupy Odnowy w Duchu Świętym. Podczas modlitwy wstawienniczej o wylanie darów Ducha Świętego Jezus bardzo mocno dotknął mojego serca. Znakiem, który wtedy szczególnie do mnie „przemówił” była podarowana mi przez kogoś fotografia nienarodzonego dziecka ukrytego w ludzkiej dłoni, z podpisem „Jestem bezpieczny”. Od tamtej pory pragnienie ratowania życia nigdy już mnie nie opuściło. Wierzyłam, że Pan Bóg stworzy takie okoliczności, w których moje pragnienia się urzeczywistnią. Tak też się stało. Niedługo potem zostałam poproszona o spotkanie z młodzieżą w jednym z warszawskich liceów. Z tego spotkania zrodziły się następne – w szkołach, wspólnotach, na pielgrzymkach. Z Duchową Adopcją zetknęłam się poprzez grupę młodzieży zaangażowanej w obronę życia skupionej w „Straży pokoleń”, działającej przy Kościele OO. Paulinów w Warszawie. W 1989 r. odbyłam pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W Betlejem – w miejscu narodzenia Jezusa – położyłam maleńką postać dziesięciotygodniowego dziecka i modliłam o to, aby to modlitewne dzieło dotarło do wszystkich miejsc na świecie. Dokładnie 9 miesięcy później zostałam zaproszona z modlitwą Duchowej Adopcji do pierwszej parafii. Od tego czasu zaczęła się moja nieustanna wędrówka apostolska. Do chwili obecnej odbyłam tysiące spotkań, dzieląc się osobistym świadectwem i promując Duchową Adopcję podczas pielgrzymek, rekolekcji kapłańskich, młodzieżowych, w szkołach, seminariach duchownych, zakładach karnych, mediach katolickich oraz parafiach polskich i zagranicznych (m.in.: Ukraina, Białoruś, Litwa, Niemcy, Anglia, Francja, Chorwacja, Węgry, Izrael). Byłam świadkiem uzdrawiającej mocy Boga, płynącej z tej skromnej modlitwy oraz wielu łask i cudów, które zgromadziłam w obszernej dokumentacji. Tysiące ludzi młodych, podejmujących modlitwę Duchowej Adopcji podczas pieszych pielgrzymek na Jasną Górę, powierzyło swoje życie Matce Bożej i podjęło zobowiązanie życia w czystości przedmałżeńskiej. Siła tej modlitwy jest naprawdę wielka. Z modlitwy Duchowej Adopcji wyrosło 9 inicjatyw apostolskich w obronie życia i rodziny, promowanych przez animatorów Centralnego Ośrodka Duchowej Adopcji z siedzibą na Jasnej Górze w Częstochowie. Moderatorem dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego jest Ojciec Stanisław Jarosz – paulin z Jasnej Góry.

Wiesława Kowalska | Animatorka Centralnego Ośrodka Duchowej Adopcji na Jasnej Górze